تــــابســـتان کــه شـــروع میــــشود...
دلـــــت میـــخواهـــد خـــودت را بــه....
آب روان بسپـــاری تــا گرمـــای بی امـــان تابســـتان را فــراموش کـــنی..
یــاد دوران کـــودکــی و شنـــا کردن در ســـد ها کوچـک و دسـت ساخــت
کـــه بر ســـر رود میزدیــــم بخــــیر....
تـــابســـتان مـــعنی دیـــگری داشـــت در آن رود خـــروشان....
بــــارز در تابـــســــتان مهـــمـــان خــورشـــید است...
و تـــو خـــودت را مهمـــان رود خــروشان کن...
بـــه نــزدیکی بــارز که مــیرســـی...
ناگهــان در کنار جــاده چشمت به یک مقبــره می افتد...
امام زاده جعفر (ع) و قبرســـتان قدیمی اطرافش...
دلتـــ هوای زیــارت میکند با دیدن نمای ساخــتمانش...
واقعـــا زیباســــت...
شـــوارز روستایی به زیــبایی تمــام
ده قدیـــمی خـــاطرات زیـــادی در دل خـــود جــای داده...
بافت پله کانیـــش برای هــر ره گذری زیباستــــ
خـــوشه های گــندم سر به فلک کشــیده...
و خورشید با مهـــربانی رنــگ زرد بر رخســـار خوشه ها می ریزد...
شوارز همـــیشه زیباست....
بـــهار که میــــرسد...
لـــباسی ســـبز به تـــن روســتـا می پوشانــد...
و جای جای بــارز میشـــود بهـــشتــــ...
اینـــجا بارز بهــشت گم شــده..
