بـــه طـــرف شوارز که حـــرکت کنـــی...
بـــعد از گذشـــتن از ده قـــدیمی با آن بافت تاریخی زیبایش...
درســـت در کـــنار جاده...
نگــاه خیـــره میشود به گنبد نقرای زیبایی....
و در دلت خود به خود شروع به زم زمه ای زیارت میشود...
بــی انصافی است از کــنار اقا بگذری...
و بــه زیارت نروی...
تــــابســـتان کــه شـــروع میــــشود...
دلـــــت میـــخواهـــد خـــودت را بــه....
آب روان بسپـــاری تــا گرمـــای بی امـــان تابســـتان را فــراموش کـــنی..
یــاد دوران کـــودکــی و شنـــا کردن در ســـد ها کوچـک و دسـت ساخــت
کـــه بر ســـر رود میزدیــــم بخــــیر....
تـــابســـتان مـــعنی دیـــگری داشـــت در آن رود خـــروشان....
بــــارز در تابـــســــتان مهـــمـــان خــورشـــید است...
و تـــو خـــودت را مهمـــان رود خــروشان کن...
